ارائه و اعتبارسنجی تجربی مدل مفهومی ارتقاء مسئولیت اجتماعی کارکنان در سازمان‌های عمومی شهرداری تهران با تأکید بر تحلیل کمّی روابط علی، زمینه‌ای و پیامدی مؤلفه‌های کلیدی
کلمات کلیدی:
مسئولیت اجتماعی کارکنان, سازمان‌های عمومی, شهرداری تهرانچکیده
ضرورت تقویت مسئولیت اجتماعی کارکنان در سازمان‌های عمومی طی سال‌های اخیر به یکی از دغدغه‌های اصلی مدیریت شهری تبدیل شده است. شهرداری‌ها به‌عنوان نهادهای کلیدی در پاسخ‌گویی به نیازهای اجتماعی و ارتقاء سرمایه اجتماعی، نقش بسزایی در توسعه فرهنگ مسئولیت‌پذیری ایفا می‌کنند. پژوهش حاضر با هدف اعتبارسنجی تجربی و آزمون مدل مفهومی ارتقاء مسئولیت اجتماعی کارکنان شهرداری تهران انجام شد. این مطالعه به‌روش کمّی و با بهره‌گیری از رویکرد پیمایشی طراحی گردید. داده‌های تحقیق از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته و با مشارکت 384 نفر از کارکنان گردآوری و با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، t-test و تحلیل واریانس یک‌طرفه تحلیل شد. یافته‌ها نشان دادند که مؤلفه‌های نگرش حرفه‌ای، راهبردهای سازمانی، عوامل فردی و حمایت‌های محیطی، همبستگی مثبت و معناداری با پیامدهای فردی، سازمانی و اجتماعی دارند. همچنین تفاوت معناداری در گرایش به مسئولیت اجتماعی بر اساس سن، تحصیلات و سابقه خدمت مشاهده گردید. مدل ارائه‌شده می‌تواند به‌عنوان چارچوبی معتبر برای طراحی برنامه‌های آموزشی، تدوین سیاست‌های منابع انسانی و ارتقاء فرهنگ مسئولیت‌پذیری در شهرداری تهران به‌کار گرفته شود. این الگو همچنین قابلیت بومی‌سازی و بهره‌برداری در سایر سازمان‌های عمومی و خدماتی را دارد.
دانلودها
مراجع
Abbas, J., & Dogan, E. (2022). The impacts of organizational green culture and corporate social responsibility on employees' responsible behaviour towards the society. Environmental Science and Pollution Research, 29(40), 60024-60034. https://doi.org/10.1007/s11356-022-20072-w
Awa, H. O., Etim, W., & Ogbonda, E. (2024). Stakeholders, stakeholder theory and corporate social responsibility (CSR). International Journal of Corporate Social Responsibility, 9(1), 11. https://doi.org/10.1186/s40991-024-00094-y
Bowen, H. R. (1953). Social Responsibilities of the Businessman. Harper & Row. https://books.google.com
Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons, 34(4), 39-48. https://doi.org/10.1016/0007-6813(91)90005-G
Chandler, D. (2022). Strategic corporate social responsibility: Sustainable value creation. Sage Publications. https://uk.sagepub.com
Espasandín, F., Ganaza-Vargas, J., & Diaz-Carrion, R. (2021). Employee happiness and corporate social responsibility: The role of organizational culture. Employee Relations: The International Journal, 43(3), 609-629. https://doi.org/10.1108/ER-07-2020-0343
Fedotova, I., Bocharova, N., Rachwał-Mueller, A., Byrski, W., Grabiński, T., & Luty, Z. (2023). Corporate social responsibility as an instrument of sustainable business development: exploring types and dimensions. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Informatyki w Krakowie(19), 83-110. https://doi.org/10.60154/ZeszytyNaukoweWSEI.2023.19.1.1.03
Hashemi, S. M. (2021). The Role of Social Responsibility Strategies in Improving the Cultural-Social Performance of the Municipality Based on the Revolutionary System Theory. Islamic Azad University, North Tehran Branch. https://www.tandfonline.com
Le, T. T. (2023). Corporate social responsibility and SMEs' performance: mediating role of corporate image, corporate reputation and customer loyalty. International Journal of Emerging Markets, 18(10), 4565-4590. https://doi.org/10.1108/IJOEM-07-2021-1164
Nakra, N., & Kashyap, V. (2024). Investigating the link between socially-responsible HRM and organizational sustainability performance-an HRD perspective. European Journal of Training and Development, 48(7/8SP - 687), 704. https://doi.org/10.1108/EJTD-02-2023-0019
Pucelj, M., & Bohinc, R. (2024). Bridging Human Rights and Corporate Social Responsibility: Pathways to a Sustainable Global Society: Pathways to a Sustainable Global Society. IGI Global. https://doi.org/10.4018/979-8-3693-2325-0
Yazdani, H., Mohammadi, A., & Pourabdali, S. (2018). Investigating and Analyzing the Social Responsibility of Ardabil Municipality Employees with an Emphasis on Time Management and Strategic Human Resource Management. Geography and Human Relations, 1(2). https://books.google.com
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 مهرداد سلگی (نویسنده); سید احمد گل افشانی; علی اکبر فرهنگی (نویسنده)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
